Co nagle to po diable, czyli druga wersja ozdabianej torby, już z głową i na spokojnie:-)

Poprzedni post zaczęłam słowami "zaniedbałam swojego bloga":-( Zastanawiam się czy to tylko zaniedbanie? Mam ostatnio takie myśli co by go zamknąć... Bo to nie tylko zaniedbanie jest powodem, że tak rzadko coś wklejam. Skończyła mi się motywacja? Blog był dla mnie taką formą terapii, dzieliłam się na nim nie tylko swoimi pracami w technikach różnych, mniej lub bardziej decoupageowo-mixed mediowych, ale pisałam co tam w trawie piszczy, a przede wszystkim odkręcałam swoją traumę ortograficzną:-) Przez wiele lat starałam się właściwie nie pisać, że tak powiem publicznie... No jestem taki sobie typem dyslektyczno-dysortograficznym, któremu pani od polskiego wmawiała, mówiąc delikatnie, że pisanie to nie jego bajka. Niestety jedyna rzecz jaka usprawiedliwia jej zachowanie to to, że za moich czasów coś takiego jak tego rodzaju dysfunkcje nie były opisane i nauczycielom do wiadomości nie podane. Ale trauma została;-( Zaczęłam więc sobie pisać bloga, tak trochę na zasadzie a co mi tam, pisać każdy może jeden lepiej drugi gorzej. Faktem jest,że wrzuciłam na luz i lepiej mi z tym i jak to się mówi lepiej póżno niż wcale. Niestety ostatnio moja radocha z pisania wygasa! zastanawiam się po co go dalej pisać? Bo kto to czyta? Czy obroni się sama formą terapii? Zero komentarzy, czyli zero zainteresowania, a pisanie sobie a muzom nie jest fajne. No dobra pisanie to jedna sprawa ale czy moje prace zaczęły być tak mało ciekawe? Tak się obniżył poziom moich działań twórczych? Może częstotliwość wpisów co nie co spadła, to prawda. Czy może konkurencja tak silną się stała? Czy to co robię jest za mało populistyczne? Gdybym za każdym razem opisywała ze szczegółami, krok po kroku, tak modne zawołanie w naszym rękodzielniczym światku,jak to moje coś powstało, to by było ciekawiej? Ale przecież nie mogę odebrać zaglądającym możliwości samemu dojścia do celu. Przecież to żadna satysfakcja skorzystać z "gotowca" i robić swoją pracę. cała zabawa polega na poszukiwaniu, kombinowaniu, wymyślaniu a nie powiem odważnie, odgapianiu cudzych pomysłów, zabawa polega na kreatywności, przynajmniej ja tak mam. Wchodzę sobie tu i tam oglądam, podglądam, dodaję 1+1, no może jeszcze + 1 i jeszcze jakiś 1+1 i... wyciągam wnioski i mam swoją pracę. No pożaliłam się:-) Jeszcze dziś chyba jednak nie skończę tego pisania i pokażę moje nowe dzieło:-) Jestem z niego zadowolona! To coś to torba. Torba, którą od dłuższego czasu regularnie używam na codzień, świetnie mi służy, jest wygodna, pojemna, niezatapialna... ale niestety zniszczyła się tzw klapa przednia, denerwowało mnie ciągłe naprawinie poprzedniej dekoracji i zmyłam ja do ceraty i ozdobiłam ją od nowa. Torba była wczesną wiosną albo póżną zimą oklejona klasycznym decoupagem, który utrwaliłam, niestety tak jak to się robi na powierzchniach twardych, lakierem na dodatek jachtowym! i tak jak sprawuje się on świetnie w róznych warunkach na miękiej torbie zaczął pękać, kruszyć się a papier odklejać. Teraz mamy na torbie papier ryżowy, medium do materiału, pastę puchnącą, czyli wszystkie media po wyschnięciu są miękkie. Paście puchnącej nie pozwoliłam spuchnąc, bo nie o taki efekt mi chodziło a o elastyczność! Na koniec jest standardowo postarzona i jeszcze raz wszystko pociągnęłam medium do tkanin... i zobaczymy, na razie chrzest bojowy za nami:-)